
Waarom heeft toch altijd werkelijk iedereen zo ontzettend de behoefte om zijn of haar mening te geven. En alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is, ook nog eens zwaar het idee hebben dat er mensen zijn die daar op zitten te wachten. We hebben overal wel wat over te zeiken en daar zadelen we anderen maar al te graag mee op. Vooral via social media geven we als maar onze ongevraagde en ongezouten mening en dat dan vooral zonder eerst even na te denken. We klagen over alles waar we geen grip op hebben en zeiken andere op elk punt dat maar te vinden of te verzinnen is compleet af. Niets is goed en we stribbelen liever tegen dan dat we meewerken. Een afspraak plannen is bijna niet te doen, want de een wil om 21:00u al in bed liggen, de een vindt het te koud en stelt het nog liever uit tot de zomer en de ander moet rond dat tijdstip haar 5 jarige kind nog borstvoeding geven. Zo, verschrikkelijk, ontzettend, enorm vermoeiend.
Hou gewoon effe lekker je bek en houd je alsjeblieft bezig met je eigen kut leven.
Dat we ons het liefst niet aan andere aanpassen is op zich nog niet eens het ergste. Ik ontvang (zoals vele andere) meer ‘kritiek’ dan mij lief is en sta soms nogal versteld van het feit hoeveel moeite mensen doen om hun mening met je te delen (en je daarmee met de grond gelijkmaken). Werkelijk niemand kan helemaal niets met de inhoud van zo een bericht of hoe die gene zich op dat moment ook wil uiten, de enige die er waarschijnlijk wat mee kan is die gene zelf. Want die gene voelt zich dan toch net even wat lekkerder, voor heel even dan. Hou gewoon effe lekker je bek en houd je alsjeblieft bezig met je eigen kut leven, want dat heb je schijnbaar, als je je zo met die van andere bezig houdt.

What do you think?