IK BEN OUD

In een van mijn vorige blogs beschrijf ik hoe het nou werkelijk is om 25 jaar oud te worden. Of in ieder geval, hoe ik dat op dat moment ervaren heb. En dan kan je vragen, “maar ging je dood?”, nee ik ging niet dood, niet helemaal in ieder geval. Het leek namelijk of er ter plekke een stuk in mij overleed, zomaar, helemaal uit het niets stierf er een deel in mij. Dit gebeurde precies op de dag dat ik wakker werd en niet meer 24 jaar maar 25 jaar oud was.

Inmiddels, 2 maanden later, zit ik nog steeds in een soort van rouwproces. Met moeite probeer ik in te zien en te accepteren en dat ik nou eenmaal geen 18 meer ben, en ook nooit meer zal worden. Of ik deze harde feiten ooit zal kunnen verwerken is het tweede, maar het begin is er in ieder geval.

In de avonden lig ik wakker,  wakker van de gedachten die door mijn hoofd razen. Ik bereken dan hoeveel jaar ik ongeveer nog te leven heb, als ik niet bij toeval door een bus geschept word dan. Ik bereken hoeveel keer ik nog het leven kan leven wat ik tot nu toe heb gedaan en welke periodes in het leven mij nog te wachten staan.

Ze zeggen altijd dat je zo jong bent zoals jij jezelf voelt maar ook dat heeft natuurlijk zo zijn grenzen. Je kan moeilijk met een wijn aan je snavel 20-jarige mannen schuren zonder belachelijk gemaakt te worden. Er zijn genoeg momenten geweest waar ik de oudere dames hoofdschuddend stond te bekijken en afvroeg wat ze nou eigenlijk in godsnaam aan het doen waren. Ik heb mijzelf vanaf dat moment dan ook voorgenomen om mij iets bescheidener op te stellen dan deze dames in kwestie. Mocht ik ooit die periode bereiken dan, dat is natuurlijk ook maar weer de vraag. Er zijn tenten waar dit wellicht gewaardeerd zal worden maar dat zijn tenten waar je van partner dient te ruilen of andere soort gelijke praktijken.

Niet alleen mijn geest laat mij in de steek, maar ook mijn lichaam begint steeds meer mankementen te vertonen. Katers beginnen steeds meer een issue te worden, enige tijd geleden was ik na een liter water en een vette hap weer helemaal de oude om er vervolgens weer keihard tegen aan te gaan. Maar de afgelopen maanden neemt het herstellen van een kater twee dagen in beslag en ben ik totaal niet voor reden vatbaar. Het zweet breekt mij in alle gaten en kieren uit en de hoofdpijn is niet weg te slikken, zelfs niet door creatieve combinaties van verschillende pijnstillers. Ik doe er dan ook alles aan om een kater tegen te gaan door simpelweg maar gewoon thuis te blijven of bij elke wijn een liter water te drinken, nogal sneu vind je niet? Daarnaast laten mijn ogen mij in de steek, heb ik ineens 8 uur slaap nodig en raak ik al moe als ik moet denken aan een festival.

25 jaar zijn zal vast zo zijn voordelen hebben, voordelen die ik overigens nog niet heb mogen ontdekken maar hopelijk wel ga ontdekken. In het kort dus, ik word niet oud, ik ben oud, fuck my life.