
Velen, waaronder ikzelf, hebben moeite om alleen door het leven te gaan. Eten koken, afwassen, wassen, stofzuigen, eten, douchen, plassen, alles doe je alleen, of met anderen woorden, doe je zelf. Tuurlijk is een vriend niet alleen maar handig voor het huishouden en bepaalde klusjes. Geen knuffels, geen kusjes. Niet samen op de bank, niet samen in bed. Dat is misschien nog wel het ergste, wat de rest betreft, wij vrouwen redden ons wel. Maar zodra er een man in ons leven komt beginnen de alarmbellen de rinkelen. Ben ik er wel klaar voor? Is deze meneer de ware? Wil ik mij wel binden? Zit ik wel te wachten op verplichtingen en dan nog niets eens over de schoonfamilie gesproken. Wat wij vrouwen willen is her en der wat liefde, eens in de week bemind worden en vooral kunnen doen wat we niet laten kunnen. Wanneer een relatie net wat te hoog gegrepen is maar je toch verlangt naar een piemel en vertrouwde armen om je heen, is jawel, een scharrel de ideale oplossing!
Je hebt geen gezeur wanneer je niet reageert. Ook jij raakt niet in paniek wanneer hij niet meteen reageert.

What do you think?