VAN KEER, VOOR JOU

Eigenlijk viel je niet zo op toen dat je binnen liep, toch had ik meteen al de behoeften om je alvast te vertellen dat je vanavond niet thuis sliep.

We raakten wat aan de praat, je streelde door mijn haren en fluisterde “weet je eigenlijk wel hoe goed die pet jou staat”?

Mijn wangen gloeiden rood, ik giechelde wat en zocht ondertussen jouw hand onder de tafel terwijl de barman mijn wijntje bij goot.

Ik schoof steeds wat dichter naar je toe, je rook zo onweerstaanbaar lekker, het liefst kroop ik in je maar wist even niet zo snel hoe.

We ontdekten elkaars lichaam, maakten alles waar wat ik die hele avond al voor ogen had en voor ik het wist kroop je tegen me aan en fluisterde je “goede morgen schat”.

Een beetje ongemakkelijk kleedde ik me om, met mascara over heel mijn gezicht en haar wat alle kanten opstak trok je me naar je toe “schatje ik moet zo gaan, kom”.

We wisselde onze nummers uit, knuffelde wat en gaf jou voor je weg ging nog snel een kus op je snuit.

Ik kon het niet laten om je dezelfde dag nog een berichtje te sturen, antwoorden deed je alleen niet, zelfs niet na uren.

De volgende dag besloot je wat van jezelf te laten horen, negeren werkt namelijk niet, niet als je mij nog eens wilt scoren.

Je hielt wat af, op zich best spannend en uitdagend, ik deed dan ook alsof ik er weinig om gaf.

Al snel bleek je weinig interesse te hebben in mij als persoon, je praatte alleen maar over jezelf, dit bleek voor jou heel gewoon.

Hier moest ik zelfs een beetje van spugen in mijn mond, hoe lekker je gezicht ook zit, mij behandel je niet als een stuk stront.

Je maakt mij kots misselijk, ik snap dan ook precies waarom niemand het met jou volhoudt, vooral als je dit enorme ego behoudt.

Leugens, verwijten en de rest van mijn nog niet opgenoemde ergernissen aan jouw gedrag, het komt mijn keel uit, ik zeg je dan ook graag via deze weg gedag.