HELEMAAL NAAR DE GETVER

“Ik ga nu fietsen, ik zie je over vijf minuten”. Oh fuck! Is het al zo laat?! Met mijn half natte haren en blote billen hobbel ik naar mijn kamer om een outfit uit de kast te trekken. Vanavond staat in ban van mij en mijn vriendinnen, het is ten slotte oud en nieuw en mooi zijn is vanavond dus geen pre. Ik hijs mijzelf in een lekker zittende jeans, simpele schoenen en een van mijn favoriete kimono’s. Ik bind mijn natte en vooral poreuze haar in een vrij weinig zeggende en slappe knot precies boven op mijn hoofd. Neem ondertussen nog wat slokken wijn en doe wat stuntelige moves op Temperature van Jean Paul die van uit de woonkamer uit de speakers schreeuwt. “Ik ben er”, zo snel mogelijk dat ik kan stuur ik terug “K mett 5 minutn be ikk benden!! Rook mar eeen sigretje!” Ik keek nog even in de spiegel, spoot overdreven veel van mijn favoriete zoete parfum op en checkte mijn tas, 2 keer zelfs. Tijdens ik naar beneden ren wurm ik mijzelf in mijn jas, mijn sjaal trek ik over de grond achter me mee. “Haaaai Girl” riep ik iets te overdreven, ze lachte en propte haar fietssleutel in het slot.

De wind raasde langs mijn haren, mijn haar leek wel ter plekke te bevriezen. Het leek of ik de hele fietstocht had gemist, plots staan we voor de deur van bestemming 1 voor vanavond. Ik werd meegetrokken naar de deur, “ze zijn heel aardig hoor”. Naast verhalen heb ik deze mensen nog nooit ontmoet, maar sta er natuurlijk altijd voor open om nieuwe mensen te ontmoeten, ik houd van mensen, dus stemde ik toe. Een onzeker meisje met een geforceerde arrogante houding doet open “Hoi?” kwam uit haar. “Hai!” Zonder pardon lopen we naar binnen, zonder überhaupt te weten of we wel bij het juiste huis hebben aangebeld. Al gauw kwamen de twee knapen waar we mee bleken afgesproken te hebben tevoorschijn, beiden lang en wat vettig haar, onverzorgde baard en kleding waarvan ik mij afvraag welke winkel dat in godsnaam verkoopt. Ze begroette ons vriendelijke en liepen mee naar binnen. We kwamen binnen in een grote woonkamer, gevuld met bij elkaar gesprokkelde meubeltjes en een kat die binnen no time in mijn broekspijpen hing. We plopten wat biertjes en wijntjes open en begonnen al lekker aangeschoten te raken, dit te merken aan ons ongepaste opmerkingen en uitgesproken meningen. De nog al onbereikbare en schichtige meiden keken ons verbijsterend aan. Al gauw was het tijd om een deur verder te gaan. We hesen ons in onze jas, ik propte de wijn weer in mijn tas en probeerde z.s.m. de deur te bereiken om dé drie kussen te ontlopen. Kussen vind ik al erg onprettig, mensen die ik niet tot amper ken ontwijk ik dan ook maar al te graag.

Aangeschoten en lacherig melden wij ons bij bestemming 2 voor vanavond, precies het moment dat we eigenlijk naar huis hadden moeten gaan. Zoals altijd komen we op onze manier binnen, “PARTY IS HERE!”. Even raakte het stil en heften wat mensen hun hoofd, dit moest geloof ik een soort van “gedag” voorstellen. Voor ik het weet is mijn wijn al ingeschonken en proosten we met wat vriendinnen (alvast) op het nieuwe jaar. Al vrij snel is het 23:15u en snap ik nog net hoe ik mijn wijnglas aan mijn mond moet zetten. Lopen gaat wat lastig, het uitspreken van woorden kost wat meer moeite en mijn oogleden beginnen zwaar te worden. Al enige tijd deden 2 jongens wat pogingen om met mij te communiceren. De een, getint, klein, met bril en wat kneuterig, wisselde wat af tussen zijn bier en baco. De ander, vlotte babbel, goed gekleed en keek mij soms even aan en slurpte vervolgens luidruchtig aan zijn bier. De getinte jongen bleek (na zeggen) amper alcohol te drinken, aha, vandaar dat hij zo overdreven heen en weer wiegde en ik hem amper verstond, lag het tóch niet helemaal aan mij. De gehele avond hobbelde ze wat voorbij met wat vrienden, kletste we wat en hobbelde ze weer door. Tijdens ons gesprek werd mijn aandacht afgeleid door het witte poeder rondom zijn linker neusgat. Oliebollen waren aanwezig maar de kans dat het poedersuiker op precies die plek is belandt tijdens het opsmikkelen van een oliebol is nihil. Met een afkeurende blik adviseerde ik hem even zijn neus af te vegen. Mijn maat heeft alles meegekregen en stond ondertussen giechelend achter mij. Ik pakte mijn glaswijn draaide mij wat nonchalant om en belande na het zien van haar gezicht in een slappe lach. “Ik drink nooit tot amper”, me reet, ik weet niet wat erger is, helemaal naar de getver gaan of jezelf zo vol stoppen met coke dat je de gehele vuurwerkshow mist omdat je niet meer snapt waar je bent of wat de gehele bedoeling van deze avond is.

Ik krijg het steeds warmer, ik veeg wat zweet druppels van mijn hoofd en neem nog een grote slok van mijn wijn. Al is het 12:00u, ik kan er niet omheen, ik knuffel en kus mensen die ik liever oversla en besluit dan ook om met een rap tempo naar buiten te vluchten. Samen met mijn maat staan we knuffelend het vuurwerk te bekijken. Ik voel me meer dan aangeschoten, dit samen met alle liefde om mij heen en het knallende, gekleurde vuurwerk voelde ik mij intens gelukkig. Toen het vuurwerk op zijn eind was besloten wij ons te verplaatsen naar de laatste bestemming voor vanavond, de kroeg.

Met moeite hingen we onze jassen op, mijn portemonnee speelde verstoppertje in mijn veel te grote tas en mijn armen kwamen met moeite uit de mouwen van mijn jas. We werden verwelkomt met een “hier-ga-je-van-achter-uit-lopen” cocktail en wenste wat mensen een gelukkig nieuw jaar. We stonden tegen overal elkaar, midden op de dansvloer met onze veel te grote cocktail te happen naar onze rietjes. We zeiden niets, we keken elkaar alleen maar aan en lieten onze heupen wat heen en weer wiegen. Eigenlijk wil ik haar vertellen hoe mooi ze is. Vrouwelijke en strakke benen, een poezelig gezichtje en een heerlijke uitstraling. Ik barst van de zelfkennis dus wist ik van te voren al dat dit in combinatie met o.a. de dubbele tong en mijn nog al on charmante houding niet over zou komen zoals ik had gewild, dus gaf ik haar maar een knipoog.

Al sinds binnenkomst hing er een bepaalde sfeer die ik niet plaatsen kon. Er was wat stres onder het personeel, zij reageerde wat kil en koud. De deur van dé gang, verboden voor onbevoegde, ging de gehele avond al een aantal keer open en dicht. Ik, die alles wilt weten besloot onopvallend door het kiertje te gluren. Er lag een jongen man, schokkend en stuiptrekkend op de grond. De teutheid leek mijn lichaam uit te sluipen, zette mijn drankje op de bar en bestelde en een glas water. Ondanks mij het werd afgeraden om de jongen te bezoeken sloop ik de koude en kille gang in. Boven op een berg jassen die roekeloos door de gang lagen vond ik de verloren en veel besproken jongen. Nog steeds stuiptrekkend in een positie waar hij de volgende dag vast spierpijn van heeft overgehouden. Ik vroeg of hij het OK vond dat ik bij hem kwam zitten, hij stemde toe en ik gaf hem meteen het glas water wat hij met moeite aannam. Zijn ogen waren één en al pupil en ik hoorden zijn tanden luid boven de muziek knarsen. Zijn mondhoeken zagen wit en het zweet droop van zijn gezicht.

“Dank je wel” stamelde hij, “het is oké, ik laat je niet alleen” antwoordde ik. Zijn hele kleding zat onder de stof, alsof hij de hele gang is doorgerold. Stuiptrekkend vertelt hij dat hij zowel pillen als coke heeft gebruikt. Even was ik stil. Ik schatte in dat dit niet de eerste keer is dat hij met drugs in aanraking komt. Ik hield een gehele preek dan ook voor me en hield mijn mening vrij kort. “Schoonheid, dat ben je”, bleef hij maar herhalen en was eigenlijk vrijwel overal zijn antwoord op. Het personeel en de nieuwsgierige klanten liepen in en uit, we besloten dan ook deze jongen naar boven te brengen. Zo kreeg ik de kans om even mijn gezicht te laten zien bij mijn vriendinnen en het idee dat ik verkracht, met mijn broek op mijn knieën in de gang lag uit hun hoofd te praten. De kroeg raakte wat leeg, de ultieme kans om de meneer die boven ligt te klapperkaken veilig in zijn bed te leggen. Na hij mijn hartelijk bedankte besloot ik terug te keren naar de kroeg, hoe nuchter ik ook was, misschien wordt het nog wel gezellig. De grote donkere meneer voor de deur besloot niet mee te werken, “sluitingstijd is sluitingstijd dame”. Ik besloot mijn pruillip op te zetten, het werkte, hij liet mij en de jongen die zo vriendelijk was om mee te lopen toch nog binnen.

Ik besloot nog een wijntje te doen met mijn overgebleven maat die met moeite op haar kruk kon blijven zitten, wat een dijk van een wijf is het toch, 2 flessen wijn meer op dan ik en nog zit ze er. Ik plofte naast haar neer “What a night, what a night..” mompelde ik en deed een poging om met mijn glas die van haar te raken die wat in de lucht zwierde. Halverwege de avond klapte ik uit mijn fijne flow, ik kwam er dan ook achter dat ik er voor vanavond niet meer in zou komen, precies tijd om naar huis te gaan. Toch ga ik liever naar de getver, dan he-le-maal naar de getver.