BLONDE TIETEN

“Nou, U mag lekker een plekje opzoeken hoor!” zei ze met een bijzonder hoog stemmetje in combinatie met haar gezicht op de stand van : arme, arme verloren ziel. “Juist, bedankt, dat moet mij wel gaan lukken denk ik zo”. 12:45u, mooie tijd voor een overdreven grote kop thee. Toen ik wat in mijn tas graaide draaide er meerdere gezichten mijn kant op, ik moest ze teleurstellen, het was maar een laptop, aan hun blik te zien hadden ze een berg coke verwacht. Of doet het feit dat ik hier alleen zit hun wenkbrauwen fronsen? Nou, alleen… Mijn laptop, drie mappen en een stapel papieren vergezelde mij. Op kantoor gapen de lege witte muren me aan en thuis word ik afgeleid door mijn appeloogje Lou die altijd precies met haar harige billen op m’n papierwerk weet te gaan zitten. Het tafeltje wiebelt wat, de barman doet er alles aan om maar op te vallen en de kinderen van twee tafels achter mij hadden 2 uur geleden al op bed moeten liggen.Ik tikte wat interessant met mijn pen op de tafel tot mijn oog viel op een stelletje wat hand in hand het café binnen kwam. Hij, donkerblonde krullen, groene ogen, een goed aanwezig lijf en wat drollig gekleed. Zij, blauwe ogen, oneindig lange benen, vrij bloot gekleed en blonde tieten. Hij keek terug, ik wist dat het opviel, toch keek ik niet weg. Pas toen ze mijn kant op kwamen gelopen/gehupst besloot ik m’n ogen te richten op mijn werk of in ieder geval, te doen alsof. Haar hakken hebben absoluut schade aangericht moeten hebben, kan niet anders, zoveel herrie als het maakte. Zij liep voor aan, hij liep er wat drollig achter aan, braaf leek het wel. Ik neuriede wat uit het ritme van de muziek, haalde charmant mijn neus op en nam nog een grote slok van mijn lauwe thee. Zij wees naar het lege tafeltje naast mij, hij knikte en ze schoven aan. Ja, tuur-lijk, er zijn god-ver-de-domme 7 lege tafels in dit hok en dit hilarische stelletje besluit precies naast mij te komen zitten. Afijn, we zijn altijd nog in een openbaren ruimte, de kans dat er dus andere personen aanwezig kunnen zijn is er. Hij knikte naar me als of hij me al kende maar het beter was om elkaar stilletjes te begroeten. Prima, ik knikte terug. Nog even snel lachte hij, ik voelde mijn kuiltjes in mijn wangen opkomen, ik lachte terug, ik deed niet eens mijn best. “Ophouden nu” zei ik met een streng stemmetje tegen mijzelf, ik kreeg te met slappe knieën van mijzelf met dat aanstellerige gecommuniceer van me. Zij kauwde nog al overdreven op haar kauwgom, charmant vond ik het niet, net zoals haar rode slipje. Haar rokje was wat kort en kroop ook nog eens omhoog, heel onhandig allemaal liet ze blijken, ze wiebelde wat en besloot toch maar met haar benen over elkaar te gaan zitten. Dat ze die lange stelten kwijt kon onder dat krappe tafeltje, ik vind het maar knap. Steeds meer vroeg ik mij af hoe deze 2 uiterste van elkaar het leven met elkaar kunnen delen. Het leek wel als of hij zich voor haar schaamde, andersom precies het zelfde. Zij, grof gebekt, haar wat elk moment van haar hoofd kan vallen zo dood geblondeerd dat het is, wimpers die zij elke dag op en af doet, borsten die niet van moedernatuur zijn ena €31,95 aan make up op haar gezicht draagt. En hij, verlegen, wat knullig maar zo aandoenlijk. Mijn gedachten werden ruw onderbroken, tussen het smakken door vroeg ze vriendlief wat drinken te bestellen omdat het haar nu wel lang genoeg heeft geduurd. Toen hij zijn hand op stak om de serveerster haar aandacht te krijgen werden mijn ogen verblind door zijn horloge, een ROLEX, een echte. De bestelling werd al gauw opgenomen, dit gaf haar de tijd om haar Instagram bij te werken en gaf mij de tijd om deze jongen eens grondig te bekijken. Alles wat hij droeg was van zeer bekende en haast niet betaalbare merken, toch knap dat hij het dan voor elkaar krijgt er zó knullerig uit te zien. Dat meer bloot dan kleren van haar, haar aanstellerige opgeduwde tieten en het geluid van het bellenblazen van haar kauwgom trekt van veel mensen de aandacht, ook zo dat van mij. Ze vindt het heerlijk, ze lijkt er zelfs van te genieten. Ook zij draagt wat sieraden waar ze vast niet haar eigen spaarpot voor heeft moeten intikken en ook voor haar tas zou ieder ander een half jaar achter de kassa bij de Aldi moeten zitten.“Ik bepaal zelf wel of ik in gezelschap met mijn telefoon zit of niet, SAN-DER”. “Ik wil het graag ergens over hebben Babette, dus alsjeblieft, leg dat ding e-ven weg”. Aaai, wanneer partners elkaar bij de naam gaan noemen zit het goed mis. Ze zuchtte en legde haar telefoon met een noodgang op tafel, zelfs mijn glas trilde er van. Ze rolde met haar ogen en pakte een plukje haar om dat vervolgens om haar vinger te wikkelen, “jij je zin Sander”. Ik kreeg zo’n voorgevoel dat ik maar nog eens wat drinken moest bestellen en als het even kon een bak popcorn. Je zou haast denken dat ik midden in GTST zat, alleen de camera’s misten nog. Afijn, dit ging dus leuk worden, andermans drama, I LIKE IT A LOT! “Waar zijn we nou eigenlijk mee bezig?” Mee bezig? Waar ben je aan begonnen zal hij vast bedoelen.. Na wat moet verzameld te hebben pakte hij haar hand vast. Plots trok haar verwaande gezicht weg, het werd al gauw duidelijk met wat voor een B actrice we te maken hadden, Marly van der Velden is er niets bij, verder dan een pruil lipje of wat het ook voorstellen moest kwam ze namelijk niet. Het duurde niet lang voordat ze begon te lachen, ze besloot dit dus plots op een andere manier op te lossen. “Meen je dit nou serieus? Precies de dag voor ik mijn handtekening zet? Je bent een egoïst Sander, heb ik altijd al van je gevonden, je hoeft niet meer bij me terug te komen OK, OK!?”.

Ze brabbelde nog wat na maar mijn concentratie en ogen waren volledig gericht op Sander. Ze pakte haar lederen tas en verliet als een tornado het café. Er vielen wat papieren van mijn tafel, Sander wist niet hoe snel hij wat a-4tjes van de grond moest grissen. Hoe cliché het ook was, het was lief. “Dat heb je goed aangepakt” zei ik met een gemeen lachje. “Het is lastig om in deze situatie de “ware” te vinden” antwoordde hij. Huh, “deze” situatie? Hoezo? Is hij een transseksueel? Heeft hij borderline of wat ook nog kan, is hij net vrij gelaten en heeft misschien wel gezeten voor moord op zijn gehele ex-familie?! “Ik ben nu wel erg nieuwsgierig Sander, tell me more, tell me more!” Vlug zette hij zijn iPhone uit en propte hem in zijn veel te kleine broekzak. “Als je miljonair bent, dan is het lastig om iemand te vinden die van jóu houdt en niet van je geld”. O EM GEE, mil-jo-fucking-nair? Ok, doe normaal Kirsten, het is een hele gewone meneer, met een heel hoop centjes, dat dan weer wel. “Ja en doen als of je het niet bent wordt ook wat lastig als je in een auto komt aanrijden ter waarde van 3 rijtjes huizen”. Hij lachte lief “Babette zou morgen het koop contract ondertekenen van een winkelpand in hartje Haarlem, op mijn kosten uiteraard.”

We praatten nog wat verder onder het genot van een heerlijke chardonnay en wat versnaperingen, aan mijn werk ben ik dus niet meer toegekomen. “Babette was wat opvulling voor mijn vrije tijd, ik wist natuurlijk ook wel zij en ik niets zouden worden”. Ik vroeg mij al af, wanneer zou het komen. Ik kon het mij ook niet voorstellen dat deze jongen met een vermogen van weet ik veel hoeveel geen bijzondere slechte eigenschappen zou hebben. Dus tóch wel. De jongen waar ik het zeer mee te doen had en verdriet leek te hebben van wat hem niet gegeven wordt maar wat hij wel verdiend bleek een heuse eikel wie geen haar beter is dan zijn ex. Ik kom terug op mijn opmerking, ik begrijp precies waren deze twee samen gingen. “Weetje Sander, zolang jij niet in staat bent om een ander dát te geven wat jij van anderen verwacht, zal jij dát gene nooit krijgen”. Ik had genoeg tijd om mijn spullen bij een te rapen en zelfs toen ik het café verliet bleek hij mijn opmerking nog steeds niet te begrijpen. Hij heeft dan ook nooit de kans gehad om in te gaan op mijn opmerking, wel om mijn rekening te betalen 😉 Al ben ik wel zeer teleurgesteld in mijzelf. Zij, ik wist precies hoe zij in elkaar stak. Maar hij, ik had hem meer dan verkeerd ingeschat, de acteur.