BITCHES!

Mijn hart klopt als nooit te voren, mijn linker ooglid begint wat te trekken en de controle over mijn ademhaling ben ik 2 minuten geleden al verloren. “Kirsten, houd je in” mompel ik in mijzelf, van binnen gil ik, schreeuw ik, krijs ik. Deze meid, wauw. Ik wil haar ogen uit haar kop trekken, haar huid van haar lichaam scheuren en er voor zorgen dat niemand maar dan ook niemand haar ooit nog levend terug zal vinden. Ondertussen begint ook de rest van mijn lichaam hevig te vibreren wat overigens ook duidelijk aan mijn stem te horen is, ik lijk wel Spaans en Turks door elkaar te praten, alsof ik zwaar onder invloed ben van allerlei verboden middelen.

Langzaam voel ik het gevoel wegtrekken, mijn benen, mijn handen, ze weigeren om nog enigszins te functioneren. Mijn hart lijkt dit alles maar moeilijk aan te kunnen, ik heb mijn hartslag dan ook nog nooit op zoveel plekken tegelijk voelen kloppen. Volslagen verdoofd staar ik voor mij uit, tik mijn wijn achterover en druk mijn sigaret uit in een zeer creatief in elkaar gevouwen asbak. Het gevoel in mijn benen blijkt weer terug gekeerd te zijn, want zomaar besluit ik om mijzelf voort te bewegen naar de bar. Wijn, ik wil het. Met een glimlach op mijn gezicht die zelfs ik niet kan plaatsen wurm ik mij tussen haar en haar vriendinnen door. Zo sociaal als ik ben geef ik de meid in kwestie heel subtiel een wel gemeende knipoog en maakte mijn begroeting af met een lucht kus, zo lief van mij. Hoe groot mijn haat naar haar ook is, zij is niets van alles wat in mijn gedachten is rond gegaan waard.

De bitches zijn er deze avond in overvloed en de sfeer die er de gehele avond al hangt is om te snijden. Ik moet dan ook mijn best doen om niet mijn glas in haar gezicht te parkeren en niet van deze kroeg een plaats delict te maken. Ik veeg wat zweet van mijn voorhoofd, hef mijn glas en proost, “dat we maar nog op vele gezichten mogen zitten” zei ik net iets te hard. Dit trok vrijwel meteen de aandacht van een verzameling mannen die nog al vrij luid met elkaar stonden te communiceren. “Jouw snoetje laten we met rust hoor vanavond” zei ik tegen de meneer die op mij afgelopen kwam. Deze man, wauw, misschien wel meer dan wauw. Zijn skinny-jeans is aan zowel de voorkant als aan de achterkant goed gevuld, heeft zijn haren in een knot gebonden en draagt een parfum die voor spontaan weke knieën zorgt. “LARS.. LAAAARS” Ik herken haar stem meteen, “ga niet weg, ik ben zo terug” zei hij en bewoog zich voort naar het gedrocht wie ik overigens bijna begraven had. Oké, nou, dat was dus Lars. Ik keer terug naar mijn vriendinnen, één tref ik aan met haar gezicht op die van een ander en de overige meiden doen hun uiterste best om op de plek te blijven staan waar ze staan en vooral niet door hun knieën te zakken, dit alles natuurlijk zo onopvallend mogelijk.

Ik geef mijn meest helderste vriendin een teken om te gaan roken, ze knikt, tikt haar wijn achterover, pakt mijn hand en trekt mij achter zich aan het rookhok in. Zachtjes wordt er in mijn bil geknepen, “oh, well helleu Lars, jij ook hier” zei ik, of ieder geval iets wat daar op leek. Ik stak mijn sigaret op, wurmde mijn aansteker weer terug mijn BH in en checkte even mijn telefoon. Lars stond maar wat om mij heen te dwalen, hij wist zich duidelijk geen houding te geven, ik werd er te met nerveus van. Tijdens ik wat app’jes beantwoord zie ik Lars wegglippen en de rookruimte verlaten, net goed.

Ik wurm mij tussen de zwetende, ruikende en zeer actieve mensen heen en word bij aankomst ontvangen met een goed gevuld glas wijn. “Hebben jullie het ook zo warm meiden?” Hemeltje lief, de hitte trekt van uit mijn hoofd door naar heel mijn lichaam, het zweet breekt mij letterlijk aan alle kanten uit. Mijn armen, benen en hoofd hebben nog nooit zo zwaar aangevoeld als nu en ik weet mijzelf geen enkele houding te geven. Pas toen mijn hart in een abnormaal tempo begon te kloppen begon ik mij af te vragen wat hier nou in hemelsnaam aan de hand was. Ik besluit dan ook dat mijn volgende drankje een Fanta wordt, voor Kirsten geen wijn meer. De golven geluk komen mij tegemoet, de muziek en ik zijn nog nooit zo intens geweest en godverdomme, wat houd ik toch van de mensen om mij heen. Abrupt word ik uit de bubbel van genot getrokken, er wordt mij vriendelijk verzocht om even mee te komen naar de WC. “Kirsten, gaat het wel met je?”, “Meiden, ik voel me prima, meer dan prima”. Ik pak mijn lippenstift uit mijn tas en werp een blik in de spiegel. WOOW, oké, WAUW gewoon. “Ja, dat dachten wij dus ook” zei mijn vriendin. Ik zie lijk wit, mijn kaken staan onder zware spanning en mijn pupillen zijn meer dan huge. Momenteel is mijn vibe veel te positief om mij druk te maken om personen die mij drogeren, mijn leven in gevaar brengen, puur om het feit dat deze personen niet kunnen handelen dat wat ik heb, zei niet hebben. Afijn, ik heb de avond van mijn leven gehad, BEDANKT BITCHES!